Weblog 22 juli
Partners in educatie
Dit was de laatste dag van het ICED congres. Er is iets veranderd in de afgelopen jaren: er hebben veel meer dove sprekers een presentatie gegeven dan tijdens vorige congressen. Vandaag stimuleerde Breda Carthy van de Universiteit van Newcastle in Australië de dovengemeenschap om nog meer het lot in eigen handen te nemen. Tegenover het begrip ‘hearing loss’ stelde ze het begrip ‘deaf gain’. Welke winst kun je als dove halen door in het oog te houden wat je sterke kanten zijn. Zo noemde ze het perifere visueel perspectief van waaruit doven naar de wereld kunnen kijken: door afstand te nemen van een situatie kun je het van buitenaf beschouwen. Een beschouwing van buitenaf biedt meer mogelijkheden voor verandering en verbetering.
Het congres stond in het teken van ‘Partners in educatie’. Carthy vroeg zich daarom af waarom het moeilijk is om elkaar als partners in onderwijs en ontwikkeling te zien en als partners samen te werken. Ze gaf de volgende mogelijke oorzaken:
- Alle betrokkenen hebben een andere collectieve herinnering, die invloed op het heden heeft (gezamenlijk cultureel verleden)
- Er is een verschil in waarden
- Er worden verschillende talen gebruikt
- Zelfs als dezelfde taal gebruikt wordt kan de waarde die aan uitspraken wordt toegekend verschillen
- Thema’s als vertrouwen, invloed en macht spelen een rol
Breda Carthy stelt dat we hetzelfde doel zouden moeten hebben namelijk dat het dove kind alles uit zichzelf haalt en zichzelf accepteert en ontwikkelt en niet dat we het dove kind laten opgroeien als een horende.
Relatie leerling -leerkracht
Waarom presteren dove kinderen zo slecht: daarover is veel onderzoek gedaan. Ligt het aan het gehoorverlies, dat ze onvoldoende toegang tot taal hebben of de invloed van de ouders, Kentalis heeft onderzoek gedaan naar de relatie tussen leerkracht en leerling met behulp van vragenlijsten en interviews. Hierover gaven zij een lezing tijdens het congres.
De relatie tussen de leerling en de leerkracht is belangrijk voor schoolprestaties. Uit eerder onderzoek bleek dat bij horende leerlingen de relatie tussen vrouwelijke leerkracht en vrouwelijke leerling beter is dan tussen een vrouwelijke leerling en een mannelijke leerkracht. De mogelijkheid van herkenning bij je leerkracht geldt ook ten aanzien van een etnische achtergrond. Uit het huidige onderzoek bleek dat dove leerlingen minder tevreden met hun leerkracht zijn dan horende kinderen. Een van de kritiekpunten van de leerlingen was dat de communicatie met de leerkracht onvoldoende was. Zij vinden bijvoorbeeld dat de gebarentaal-vaardigheid van de leerkracht te kort schiet. Leerlingen met CI vinden dat leerkrachten niet aan hun behoefte tegemoet komt door geen Nederlands met ondersteunende gebaren te bieden. Leerlingen zonder CI missen bij de leerkrachten een vloeiende beheersing van NGT. Een leerling: ‘ na de zomer heb ik liever een tolk die lesgeeft dan mijn eigen leerkracht, want die is door de vakantie alle gebaren weer vergeten. “
Partners in educatie
Dit was de laatste dag van het ICED congres. Er is iets veranderd in de afgelopen jaren: er hebben veel meer dove sprekers een presentatie gegeven dan tijdens vorige congressen. Vandaag stimuleerde Breda Carthy van de Universiteit van Newcastle in Australië de dovengemeenschap om nog meer het lot in eigen handen te nemen. Tegenover het begrip ‘hearing loss’ stelde ze het begrip ‘deaf gain’. Welke winst kun je als dove halen door in het oog te houden wat je sterke kanten zijn. Zo noemde ze het perifere visueel perspectief van waaruit doven naar de wereld kunnen kijken: door afstand te nemen van een situatie kun je het van buitenaf beschouwen. Een beschouwing van buitenaf biedt meer mogelijkheden voor verandering en verbetering.
Het congres stond in het teken van ‘Partners in educatie’. Carthy vroeg zich daarom af waarom het moeilijk is om elkaar als partners in onderwijs en ontwikkeling te zien en als partners samen te werken. Ze gaf de volgende mogelijke oorzaken:
- Alle betrokkenen hebben een andere collectieve herinnering, die invloed op het heden heeft (gezamenlijk cultureel verleden)
- Er is een verschil in waarden
- Er worden verschillende talen gebruikt
- Zelfs als dezelfde taal gebruikt wordt kan de waarde die aan uitspraken wordt toegekend verschillen
- Thema’s als vertrouwen, invloed en macht spelen een rol
Breda Carthy stelt dat we hetzelfde doel zouden moeten hebben namelijk dat het dove kind alles uit zichzelf haalt en zichzelf accepteert en ontwikkelt en niet dat we het dove kind laten opgroeien als een horende.
Relatie leerling -leerkracht
Waarom presteren dove kinderen zo slecht: daarover is veel onderzoek gedaan. Ligt het aan het gehoorverlies, dat ze onvoldoende toegang tot taal hebben of de invloed van de ouders, Kentalis heeft onderzoek gedaan naar de relatie tussen leerkracht en leerling met behulp van vragenlijsten en interviews. Hierover gaven zij een lezing tijdens het congres.
De relatie tussen de leerling en de leerkracht is belangrijk voor schoolprestaties. Uit eerder onderzoek bleek dat bij horende leerlingen de relatie tussen vrouwelijke leerkracht en vrouwelijke leerling beter is dan tussen een vrouwelijke leerling en een mannelijke leerkracht. De mogelijkheid van herkenning bij je leerkracht geldt ook ten aanzien van een etnische achtergrond. Uit het huidige onderzoek bleek dat dove leerlingen minder tevreden met hun leerkracht zijn dan horende kinderen. Een van de kritiekpunten van de leerlingen was dat de communicatie met de leerkracht onvoldoende was. Zij vinden bijvoorbeeld dat de gebarentaal-vaardigheid van de leerkracht te kort schiet. Leerlingen met CI vinden dat leerkrachten niet aan hun behoefte tegemoet komt door geen Nederlands met ondersteunende gebaren te bieden. Leerlingen zonder CI missen bij de leerkrachten een vloeiende beheersing van NGT. Een leerling: ‘ na de zomer heb ik liever een tolk die lesgeeft dan mijn eigen leerkracht, want die is door de vakantie alle gebaren weer vergeten. “
Dit onderzoek van Kentalis heeft ook op de Polanoschool in Rotterdam plaatsgevonden.Interessant is nu om te weten of vergelijkbaar met de voorkeur van horende leerlingen, de dove leerlingen wel tevreden zouden zijn met een dove leerkracht.
Op de Twinschool heeft Kentalis nog een onderzoek gedaan dat zij in Vancouver presenteerden. Op de reguliere school die deel uitmaakt van het Twinschool-project waren de dove leerlingen meer tevreden over de leerkrachten dan op de speciale school. Met name de tijd die ze kregen en de uitleg door de leerkracht, werd gewaardeerd. Op de reguliere school krijgen leerlingen een opdracht en vanwege onder andere de grootte van de klas, kan een leerling er een tijd aan werken voordat de leerkracht tijd heeft om extra instructie te geven, te helpen of te controleren. Deze tijd kunnen de leerlingen benutten om zelf oplossingen te bedenken. In de SO-klas is de leerkracht snel beschikbaar en kan deze te hulp schieten, zodat de dove leerling er niet aan toe komt om het zelf te doen. Daarnaast zijn de verwachtingen van leerkrachten op reguliere scholen hoger ten aanzien van de prestaties van dove leerlingen. Dat lokt hogere prestaties uit.
Ik heb een CI: maar blijf ik die ook gebruiken
Waarom zouden CI gebruikers hun CI opgeven? Dat is een vraag die de Franse onderzoekster M.Sarchet probeert te beantwoorden met haar onderzoek. Zij heeft gebruikers en niet gebruikers van CI geïnterviewd. De niet gebruikers waren voornamelijk te vinden in het speciaal onderwijs, de gebruikers vooral in het regulier onderwijs.
Klachten bij gebruikers en niet-gebruikers zijn bijvoorbeeld hoofdpijn en overladen worden met geluiden. Dat kan een reden zijn om de CI aan de kant te leggen.
Maar de omgeving speelt ook een belangrijke rol. Een groep die de CI systematisch gebruikt kan andere jongeren met CI beïnvloeden: meer gebruikers in de omgeving maakt het makkelijker en comfortabeler om een CI te gebruiken.
Studenten op Gallaudet voelden zich met een CI soms niet op hun plaats: het is een erg stille campus op die Universiteit met vooral dove studenten. Daarom besluiten veel studenten om hun CI niet te gebruiken.
